رسیده موج موهایت به دست خستۀ ساحل           به دنبال تو می گشتم تمام این چهل منزل

به تو حق می دهم با سر به سوی دخترت آیی           که یک عاشق شبیه تو ندیدم شاه دریادل

به اشکِ چشم و مژگانم زنم من آب و جارویت           کمی خاک است وخاکستر میان ما شده حائل

فقط قاری من باش و دگر قرآن نخوان جایی           اگر هم آیه ای بر تو به روی نیزه شد نازل

پدر شیرین زبان بودم ولی دستان سنگینش           گرفت از من توان گفتن یک جملۀ کامل

شبـیـه مـادرت دستم مرا از پا در آورده           نمازم دردسر دارد، قنوت من شده مشکل

ز دلسوزی زنی آمد به دستش نان و خرمایی           به من روکرد وتعارف زد:بگیر این لقمه را سائل

اگر عمه نبود اصلا نمی دانم چه می کردم           جسارت کرد آن شامی در آن بزم و در آن محفل

شدم خسته دگر بابا، مرا با خود ببر بابا           هزاران حرف ناگفته، شود کتمان میان دل